Behandelen zonder het aanleren en realiseren van veilig ruggebruik is bij dit soort klachten vaak onvoldoende, ook dit verhaal is daar een voorbeeld van.

Inleiding

Op mijn 15e jaar begon ik in de bouw te werken, eerst als manusje van alles, later als timmerman. Het was de tijd van niet zeuren, maar aanpakken. Al vrij snel begon ik regelmatig last van mijn rug te krijgen.

‘Schoenen niet aan kunnen krijgen’ als criterium om niet te gaan werken

Na 10 jaar ben ik de bouw uitgegaan en gaan werken als werkplaatstimmerman. De rugklachten werden echter niet beter, alleen maar erger. Regelmatig moest ik het werk verzuimen, maar al snel bleek dat het voor de rugpijn niet veel uitmaakte of ik nu werkte of thuis zat. Daar komt nog bij, dat ik er niet het type voor ben om thuis te zitten, dus maakte ik voor mezelf de volgende stelregel: als ik ’s morgens, ondanks rugpijn, mijn schoenen aan kon krijgen, ging ik aan het werk, anders bleef ik thuis. Het werkt toch wel wat lastig op kousenvoeten.

STEP toch anders dan fysiotherapie

Twee jaar geleden kwam ik via het SFB bij STEP terecht. Ik verwachtte er niet veel van, jarenlang diverse (fysiek)therapieën hadden ook niet geholpen, maar goed, baat het niet, dan schaadt het niet. Ik kreeg daar een vreemd verhaal te horen over je rug op slot zetten, maar ik moet toegeven dat ik wel iets meer van mijn klachten begon te begrijpen. Ik kreeg een ruggordel mee en na 8 bezoekjes oefenen in het op slot zetten van de rug ging het wonderwel erg goed met me. Ik ging dan ook weer aan het werk.

Die rot schoenen toch, pas er mee op bij rugklachten. “Je hebt alleen lekkage als het regent” en ik verviel weer snel in het oude patroon. Ik kreeg dan ook weer rugklachten, maar door wat ik bij STEP had geleerd, kon ik het redelijk de baas blijven, totdat het tijdens een vakantie bij het aantrekken van de schoenen enorm in de rug schoot. Ik kreeg daarbij kramp in mijn bovenbeen en bil. Dit werd zo erg dat ik ‘s nachts niet meer kon slapen en overdag niet kon zitten vanwege de pijn en de kramp in het been. Tijdens de terugreis heb ik in het vliegtuig van de 10 vlieguren er zeker 6 in het gangpad gestaan.

Dokters is ook niet alles

Terug thuis bezocht ik een vervangend arts, die iets zei van “ischias” en pijnstillers voorschreef, die geen bal hielpen. Toen mijn eigen huisarts terug was ben ik naar hem toe gegaan, hij wilde mij eerst laten rusten, maar ik vond, dat ik wel rust genoeg had gehad, en wilde actie. Hij verwees me naar de orthopeed, waar ik ook weer vier weken op moest wachten. Inmiddels had ik al meer dan 6 weken pijn en ’s nachts geen oog dichtgedaan.

Orthopeden ook niet, te gemakkelijk onder het mes

Deze liet een MRI scan maken, en vertelde me botweg dat ik een dubbele hernia had en of ik maar even met een operatie wilde instemmen. Maar je hoort zulke vreemde verhalen over de afloop van een hernia operatie, dat ik wel iets meer wilde weten. Ik wilde tenslotte ook niet in op mijn 49e in de WAO terecht komen. Toen ik daarom vroeg werd de orthopeed erg kortaf, daar had hij geen tijd voor, ik moest maar naar huis gaan, nadenken, en hem over 3 weken vertellen wat ik nou eigenlijk wilde.

Weer naar STEP

Ten einde raad heb ik daarop weer contact opgenomen met STEP, waarvan ik het idee had, dat die ook niet veel konden doen, de rug op slot zetten kon ik nu wel. Daar vertelden ze me, dat het wel degelijk de moeite waard was te proberen de klachten zonder operatie op te lossen, ik ging dus weer vol goede moed aan de gang. Een ruggordel, hang oefeningen en flinke training van veilig ruggebruik. De rug op slot dat kon nog veel beter.

De krampen in het been namen zienderogen af en ik had al snel in de gaten dat het op slot zetten van de rug nog wel aardig wat beter kon dan ik dacht dat het kon. Na 5 weken had ik nog nauwelijks last. Ik kon de orthopeed vertellen, dat ik voorlopig van een operatie afzag. Ik hoefde daar niet eerder terug te komen dan wanneer de klachten weer erger werden. Inmiddels was ik ook al weer aan het werk.

Een operatie is echt te voorkomen

Ik ben mij nu heel erg bewust van hoe ik mijn rug gebruik, ik let er dagelijks op en verwacht, dat in de toekomst dit steeds meer automatisch zal gaan. Ook verbaas ik mij er nog regelmatig over, dat je met gerichte begeleiding zelfs een rug operatie kunt voorkomen, dat had ik nooit verwacht.

Veel te weinig info over veilig ruggebruik

Ook verbaast het me, dat al die artsen en therapeuten, waar ik in de loop van de jaren ben geweest hierover nooit iets hebben gezegd. Ik prijs mezelf gelukkig, dat ik met de hulp van STEP terug ben gekomen van een potentiële WAO-er naar mijn normale werk. Ik heb nu al 2 maanden nog maar nauwelijks last van mijn rug. Het zal wel nooit helemaal overgaan, maar ik voel me meester over de situatie, het zal me niet meer zo uit de hand lopen als in het verleden.

M.J. te A.